قبل از اینکه به وب بازی و وب گردی بیفتم شنیده بودم که این کارها آخر و عاقبت نداره و آدم رو معتاد می کنه.باور نکردم تا وقتی که درد هام شروع شد و اونوقت به این حقیقت رسیدم که

دردهای من/جامه نیستند/تا ز تن در آورم/چامه و چکامه نیستند/تا به رشته سخن در آورم/نعره نیستند/تا ز نای جان بر آورم/دردهای من نگفتنی/دردهای من نهفتنی است/دردهای من/گرچه مثل دردهای مردم زمانه نیست/درد مردم زمانه است...

پ.ن.1:همونقدر که دردناکه همونقدر هم لذتبخشه البه فقط برای خودم!

پ.ن.2:چند روزیه که حوصله هیچکس رو ندارم.دوستامو میپیچونم.

پ.ن.3:تنهایی.فقط تنهایی و دیگر هیچ

نوشته شده در جمعه 89/5/22ساعت 12:8 عصر توسط مزدک نظرات ( ) |