در همهمه وجود من

تنها صدای توست که به گوش می رسد

در فریاد زجرآور قلبم

در عربده های روح زخمی من

تنها نجوای شبانه توست که می شنوم

حتی وقتی از تو دور می شوم

فریاد خواستنت از قلبم فریاد می کشد...

------------------------------------------------------------

نه اشتباه نکن

این یه شعر عاشقانه نیست.شکوهء یه آدمه.

چرا من اینطوری شدم؟ گیجم.می خوام تنها باشم.

دلم هیچی رو نمی خواد.بین عقل و احساس موندم.من یه گوشه نشستم و دارم دعواشون رو نگاه میکنم.

باور کن من از تو ضعیف ترم.

--------------------------------------------------------------------------------------

-نفس عزیزم ازت متشکرم بخاطر ترانه قشنگ وبلاگت.4 ساعت بی وقفه بهش گوش دادم.

-شنیده ام روزه گرفتی و دیگه غزل نمی نوشی...

-تجربه کن منو توی مرگی دوباره.

-به قول رزیتا باید یه مدت بهش فکر نکنم.

-هوای تازه می خوام.مثل رخوت بعد مستی شراب...

-تکرار برام تکثیر شده!

نوشته شده در جمعه 89/6/26ساعت 1:54 صبح توسط مزدک نظرات ( ) |