خوشحالم که برگشتي.
ديروز تو مطب دکتر روي تابلو نوشته بود آسمان صحنه ي يکتاي هنرمندي ماست هرکسي نغمه ي خود خواند و از صحنه رود صحنه پيوسته بجاست خرم آن نغمه که مردم بسپارند به ياد! 1ميشه چيزي تو مايه هاي همين اسطوره!وقتي که طرف رفت يادش تو ذهن بمونه! دلم ميخواد منم همينجوري بشم(آيکون رفتن تو رويا!)