مزدک ما از اول اول بين عقل و احساس ولو بوديم.با احساس شروع کرديم وسط راه ديديم کم مياريم خواستيم عقل رو به کار ببريم دلمون قبول نکرده و يه توجيه به ظاهر عقلي براي ارضاي احساسمون ساختيم و کاري کرديم که هيچ ديوونه اي انجام نميده.نه سميل هاي عقليمون عاقلن نه سمبل هاي احساسي مون راه درست رفتند.ميتوني يه اسطوره نام ببري که احساس يا عقل رو درست جلو رفته باشه؟سردر گمي تو تموم نويسنده ها و شعرا و سياستمداراي ما هم وجود داشته و شديم جماعت مجنوني که دنبال يه ليلي محال ميگرديم.