روح زخمی
سلام.
نمیدونم چی شد امروز که دلم هوای دوستای وبلاگیمو کرد.اومدم به همه سر زدم و کامنت گذاشتم.
دلم برای همتون تنگ شده بود.امروز حالم خوبه.
یه برنامه مسافرت توی اردیبهشت جور شده.3-4 روزه.بین رفتن و نرفتن مرددم!امان از دست چکهای اردیبهشت!
این روزها هوای اینجا خیلی خوبه.هر چه قدر به اردیبهشت نزدیکتر میشیم بهتر میشه.میشه خدا رو حس کرد.
این روزها دارم فقط کتابهای آگاتا کریستی رو میخونم.اونم فقط از نوع پوآرو که عاشق نبوغشم!
پست بعدیمو میخوام متفاوت بنویسم.یه سوپرایز واقعی!امیدوارم از پسش بر بیام!
حوصله هیچی رو ندارم.
وبلاگ،موبایل،کار،زندگی...
دلم میخواد تنها باشم.مخصوصا توی این روزهای مسخره اول سال که همه منتظرند طرف روشون رو اونطرف بکنه
تا در موردش هر چیزی که دلشون میخواد بگن،اونوقت براش آرزوی سال خوب میکنند.حالم از همه بهم میخوره.
از مراسم عید هم خیلی بدم میاد.مسخره ترین مراسمی که دیدم.تمام پیامهای تبریکم رو پاک کردم.
این وبلاگ هم به زودی تعطیل میشه.دیگه هیچی از لحاظ روانی ارضام نمیکنه.
خواهش میکنم منو نصیحت نکنید!
| Design By : Pichak |
تمرین مرگ میکنم تو گود این پیاده رو/ یه چیزی انگار گمشده توی نگاه منو تو/ دارم به داشتن یه زخم تو سینه عادت میکنم/ دارم شبامو با تن یه مرده قسمت میکنم...
